Οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες έχουν συσχετισθεί με την αύξηση των καρδιοπαθειών, των εγκεφαλικών αλλά και της θνησιμότητας. Η χαμηλή θερμοκρασία προκαλεί στηθάγχη στα άτομα με στεφανιαία νόσο ενώ αυξάνει την αρτηριακή πίεση στους καρδιοπαθείς. Όσοι λοιπόν αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, πρέπει να είναι διπλά προσεκτικοί.
Ενισχύουμε το ανοσοποιητικό. Ενισχύει και τη λειτουργία της καρδιάς.
Ισορροπημένη διατροφή. Καταναλώστε καλά λιπαρά, δηλαδή ω-3 από τα ψάρια, μονοακόρεστα από το ελαιόλαδο, ξηρούς καρπούς, ταχίνι, δημητριακά ολικής άλεσης, όσπρια κ.α. Φρούτα και λαχανικά, προσφέρουν αντιοξειδωτικά, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.
Ενυδάτωση. Ναι στα ζεστά ροφήματα γιατί αποτρέπουν την αφυδάτωση και άρα την υποθερμία.
Σούπες. Η καλύτερη λύση για το χειμώνα.
Αλκοόλ και καφεϊνούχα με μέτρο. Το αλκοόλ, μειώνει την εσωτερική θερμοκρασία του σώματος και αφυδατώνει.
Πολλές στρώσεις ρούχων. Λειτουργούν μονωτικά. Απαραίτητα γάντια, κασκόλ και ζεστό πανωφόρι. Όσα ρούχα φορούν οι ενήλικες, τα παιδιά πρέπει να φορέσουν ένα ακόμη: ένα ή δυο φανελάκια ή κοντομάνικα, και από πάνω πουκαμισάκι ή μπλούζα, πουλόβερ και μπουφάν. Και βέβαια, ζεστές χοντρές κάλτσες, γάντια, κασκόλ και σκουφί μέχρι τ’ αυτιά. Τα παιδάκια κάτω των 24 μηνών δεν πρέπει να εκτίθενται στο κρύο γιατί το θερμορυθμιστικό σύστημά τους είναι ατελές ενώ έχουν λίγο λίπος.
Όχι στην απότομη αλλαγή θερμοκρασίας. Ο οργανισμός πρέπει να προσαρμόζεται σταδιακά γιατί ο ιδρώτας είναι… κακός επισκέπτης.
Περπάτημα με σταθερό ρυθμό. Τις κρύες μέρες, δεν κάνουμε άσκοπες στάσεις σε εξωτερικούς χώρους.
Σταθερή θερμοκρασία δωματίου. Γύρω στους 19ο C.
Ηλικιωμένοι. Μετά τα 60 ο οργανισμός χάνει σταδιακά την ικανότητά του να διατηρεί την θερμότητα: οι ηλικιωμένοι είναι πιο ευαίσθητοι στις χαμηλές θερμοκρασίες. Πάντως, η συνεχής επαφή του οργανισμού με το κρύο, τον βοηθά ν’ ανταποκρίνεται καλύτερα: χαρακτηριστικό παράδειγμα όσοι ζουν σε πολικές ζώνες. Σε κάθε περίπτωση όταν κινείστε σε εξωτερικούς χώρους, προφυλάξτε τα άκρα σας, απ’ όπου διαφεύγει κυρίως η θερμότητα.
Γιατί κρυώνω;
Τα νεύρα στο δέρμα, ανιχνεύουν τις αλλαγές στη θερμοκρασία και μεταφέρουν την πληροφορία στον εγκέφαλο, ο οποίος στέλνει σήματα στα αιμοφόρα αγγεία προκειμένου να περιορίσουν τη ροή του αίματος στο δέρμα. Έτσι αρχίζουμε να τρέμουμε, δηλαδή συσπώνονται ακούσια αλλά ρυθμικά οι μύες, προκειμένου να αυξήσουν τη θερμοκρασία του σώματος. Ωστόσο, η επίμονη αίσθηση κρύου, μπορεί να οφείλεται σε κόπωση, σε λίγο λίπος ή προειδοποιεί για προβλήματα υγείας.
Ασθένειες που μάς κάνουν να αισθανόμαστε ότι κρυώνουμε είναι:
Αναιμία. Όταν ο σίδηρος είναι σε έλλειψη λιγοστεύει και η αιμοσφαιρίνη, που βοηθά τα ερυθρά αιμοσφαίρια, να μεταφέρουν το οξυγόνο μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, σε όλα τα όργανα και τα κύτταρα. Το δέρμα είναι συνήθως χλωμό και μπορεί να έχει χαμηλή αρτηριακή πίεση.
Σύνδρομο Ρεϊνό. Προκαλεί σύσπαση των αγγείων, με αποτέλεσμα να μειώνεται η ροή του αίματος στα άκρα. Το δέρμα γίνεται λευκό ή μπλε. Όταν η ροή του αίματος επιστρέφει στα άκρα, τότε γίνονται κόκκινα και ο ασθενής αισθάνεται ένα «κάψιμο».
Υποθυρεοειδισμός. Η θυρεοειδής ορμόνη ρυθμίζει όλες τις μεταβολικές διεργασίες. Αν δεν είναι επαρκής, επιβραδύνεται και ο μεταβολισμός καθώς το σώμα, δεν παράγει επαρκή θερμότητα. Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα άνω των 50 και μπορεί να προκαλέσει ταυτόχρονα τριχόπτωση αλλά και ξηρό δέρμα.
Υπόταση. Τα αιμοφόρα αγγεία κατευθύνουν το αίμα στα ζωτικά όργανα, απομακρύνοντάς το από τα άκρα, με αποτέλεσμα τα δάχτυλα χεριών και ποδιών, να είναι πάντα κρύα.
Στρες. Συνήθως συνοδεύεται από αϋπνία. Η αυξημένη αδρεναλίνη, κατευθύνει το αίμα στα όργανα του σώματος και όχι στα άκρα, με αποτέλεσμα να κρυώνουμε.
Γονίδια και ορμόνες. Σύμφωνα με μελέτες, τα κρύα δάχτυλα χεριών και ποδιών μπορεί να οφείλονται στα γονίδιά μας. Ρόλο παίζει και η διακύμανση των ορμονών, ιδιαίτερα κατά τον έμμηνο κύκλο. Στους άνδρες, η αυξημένη τεστοστερόνη, μειώνει την αίσθηση του κρύου, γιατί απευαισθητοποιεί τους κύριους υποδοχείς θερμότητας στο δέρμα.
