Ραδίκια, ζοχοί, σπανάκι, ρόκα, σέσκουλα, σπανάκι… Η ελληνική φύση προσφέρει απλόχερα τα παραδείσια προϊόντα της που χαρίζουν υγεία και γεύση.
Σκεφθείτε ότι τα χόρτα είναι πλούσια ακόμη και σε ω-3 και ω-6 λιπαρά οξέα που περιέχονται στα ψάρια και ευεργετούν την καρδιά. Είτε φυτρώνουν άγρια στη φύση είτε καλλιεργούνται σε αγρούς είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και πολύ ωφέλιμα καθώς συμβάλλουν:
– Στον έλεγχο χοληστερίνης και αρτηριακής πίεσης
– Στη ρύθμιση του σακχάρου του αίματος
– Στον έλεγχο της όρεξης
– Ενυδατώνουν τον οργανισμό καθώς είναι πλούσια σε νερό
– Αποτελούν πλούσια πηγή μετάλλων (σιδήρου, ασβεστίου, καλίου, μαγνησίου) και βιταμινών (Κ, C, E). Η βιταμίνη C βοηθά το ανοσοποιητικό αλλά και στη σύνθεση του κολλαγόνου, που ευεργετεί αρθρώσεις, δέρμα και μαλλιά
– Η βιταμίνη Κ που είναι απαραίτητη για την πήξη του αίματος, προστατεύει και από την οστεοπόρωση, ενώ καταπολεμά αθηροσκλήρωση και αρθρίτιδα.
– Τα αντιοξειδωτικά τους (φλαβονοειδή, πολυφαινόλες, καροτενοειδή), προστατεύουν τα κύτταρα και αποτρέπουν ασθένειες, όπως ο καταρράκτης και η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.
– Το φυλλικό οξύ τους μειώνει τον κίνδυνο των καρδιαγγειακών παθήσεων και της απώλειας μνήμης, ενώ βελτιώνει τη διάθεση συμβάλλοντας στην παραγωγή σεροτονίνης.
– Έχουν χαμηλές θερμίδες και βοηθούν να χάσουμε βάρος.
Τι να διαλέξω;
Ραδίκια: Τόσο τα άγρια- με πικρή γεύση και στενά φύλλα – όσο και τα ήμερα δηλ. τα αντίδια που καλλιεργούνται και έχουν γλυκιά γεύση είναι πλούσια σε φυλλικό οξύ, βιταμίνη C και ανθοκυανίνες, που συμβάλλουν στην πρόληψη του καρκίνου. Περιέχουν ασβέστιο, κάλιο, φώσφορο και μαγνήσιο, ενώ είναι πλούσια σε βιταμίνες Α, C, βιταμίνες του συμπλέγματος Β και νερό, γι’ αυτό θεωρούνται φυσικά διουρητικά. Σύμφωνα με μελέτες, το φυτοχημικό κιχώριο που περιέχουν, προστατεύει το ήπαρ.
Ρόκα: Με τη δυνατή και πικάντικη γεύση της, αποτελεί μια καλή πηγή καλίου, που ρυθμίζει την πίεση του αίματος και προλαμβάνει την οστεοπόρωση. Χάρη στα φυτοχημικά αντιοξειδωτικά της ενισχύει τη μνήμη. Τη μαζεύουμε από το τέλος του φθινοπώρου μέχρι και την άνοιξη, οπότε αρχίζει να ανθίζει και τα φύλλα της γίνονται πιο σκληρά και με εντονότερη γεύση.
Βρούβες: Αποτελούν μια πολύ καλή πηγή αντιοξειδωτικών (βιταμίνης C, β-καροτενίου, λουτεΐνης, ζεαξανθίνης), είναι πλούσιες σε βιταμίνες του συμπλέγματος Β, φυλλικό οξύ και βιταμίνη Κ. Κατά την αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν για την καταπολέμηση των στομαχικών διαταραχών.
Σέσκουλα: Είναι καλές πηγές αντιοξειδωτικών (βιταμίνης Ε, β-καροτενίου, λουτεΐνης, ζεαξανθίνης), βιταμίνης Κ αλλά και μαγνησίου και καλίου.
Ζοχοί ή Ζόχια: Είναι πλούσιοι σε ασβέστιο, σίδηρο και σε βιταμίνες C, Κ, Β1 (θειαμίνη), Β2 (ριβοφλαβίνη) και Β3 (νιασίνη). Τους καταναλώνουμε χειμώνα γιατί τότε οι τρυφεροί βλαστοί τους έχουν γαλακτώδη υφή και τα φύλλα τους ευχάριστη γεύση.
Αντίδια: Περιλαμβάνουν πολλές ποικιλίες (αντίδια, εσκαρόλ, βέλγικα αντίδια, αντίδια Frisee) και αποτελούν πολύ καλές πηγές καλίου και βιταμίνης Κ.
Σπανάκι: Είναι πλούσιο σε βιταμίνες A, B1, B2, B6, C, E αλλά και σε σίδηρο, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρο και φυλλικό οξύ. Ωστόσο, ο οργανισμός απορροφά συγκριτικά λίγα από τα παραπάνω στοιχεία, λόγω των πολλών οξαλικών και φυτικών οξέων του.
Τα χόρτα είναι καλό να τα καταναλώνουμε ωμά. Όσο περισσότερο επεξεργαζόμαστε μια τροφή, καταστρέφονται τα θρεπτικά συστατικά της. Τα ψιλοκόβουμε μόνο αν χρησιμοποιήσουμε πάνω από τέσσερα είδη, για να αναμιχθούν οι γεύσεις και τα αρώματά τους. Για να βράσουν σωστά, τα ρίχνουμε σε νερό που κοχλάζει για να έχουμε τη μικρότερη δυνατή απώλεια θρεπτικών συστατικών. Δεν προσθέτουμε σόδα στο νερό που θα βράσουμε τα χόρτα, γιατί θα καταστρέψουμε τη βιταμίνη C. Μόλις βράσουν τα βγάζουμε από το νερό, για να μη μυρίσουν και κιτρινίσουν. Ο ατμός είναι καλή λύση, ενώ το λεμόνι που ταιριάζει με τα περισσότερα χόρτα, ενδυναμώνει τις βιταμίνες τους.
