Ο Διαβήτης τύπου 2 προκαλείται όταν ο οργανισμός είτε δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη είτε τα κύτταρα δεν ανταποκρίνονται σωστά σε αυτήν (ινσουλινοαντίσταση). Εμφανίζεται σε όλο και νεότερες ηλικίες κυρίως λόγω της παχυσαρκίας. Άλλοι παράγοντες που ευνοούν την εμφάνισή του είναι ο καθιστικός τρόπος ζωής, η γενετική προδιάθεση, η κακή διατροφή, η υπέρταση αλλά και το ιστορικό διαβήτη κύησης.
Επιπλοκές Διαβήτη τύπου 2
Υψηλή αρτηριακή πίεση. Η αντίσταση στην ινσουλίνη συμβάλλει στο να σκληραίνουν και να στενεύουν οι αρτηρίες με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αρτηριακή πίεση. Η υπέρταση, αποτελεί παράγοντα κινδύνου για εγκεφαλικά επεισόδια, καρδιακές παθήσεις και προβλήματα σε σκέψη και μνήμη.
Καρδιαγγειακά προβλήματα. Ο διαβήτης επιδεινώνει την κατάσταση των αγγείων τα οποία χάνουν την πλαστικότητά τους. Όταν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα παραμένουν υψηλά για μεγάλο χρονικό διάστημα αυξάνονται οι πιθανότητες εμφάνισης αθηρωματικής πλάκας, εμφράγματος του μυοκαρδίου ή αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου.
Επιπτώσεις στην υγεία του εγκεφάλου. Οι ανωμαλίες στη ροή αίματος σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου αποδυναμώνουν την πνευματική λειτουργία και την ικανότητα των διαβητικών να σχεδιάζουν, να οργανώνουν, να θυμούνται και να εστιάζουν.
Πρόβλημα στα ούλα. Περιοδοντικές παθήσεις όπως λοίμωξη σε ούλα και οστά μπορεί να προκαλέσουν απώλεια δοντιών.
Στυτική δυσλειτουργία. Οφείλεται στη χαμηλή τεστοστερόνη των διαβητικών, ειδικά αν είναι παχύσαρκοι.
Λοιμώξεις. Οι διαβητικοί έχουν αυξημένο κίνδυνο βακτηριακών λοιμώξεων, μυκητιάσεων αλλά και λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος.
Αμφιβληστροειδοπάθεια: Τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα φθείρουν τα ευαίσθητα αιμοφόρα αγγεία του οφθαλμού: η διαδικασία μπορεί να ξεκινήσει επτά χρόνια πριν τη διάγνωση του διαβήτη.
Νεφρική ανεπάρκεια. Η υψηλή γλυκόζη του αίματος προκαλεί φθορές στα νεφρώνια, μικροσκοπικές δομές των νεφρών που φιλτράρουν το αίμα. Η διαρροή πρωτεϊνών στα ούρα προειδοποιεί για προβλήματα στα νεφρά.
Νευροπάθεια. Περίπου το 50% των ασθενών διαβήτη τύπου 2 θα εμφανίσουν νευροπάθεια, η οποία προκαλεί πόνο, αδυναμία και πεπτικά προβλήματα, καθώς επιδρά στα νεύρα που ελέγχουν το γαστρεντερικό σύστημα.
Διαβητικό πόδι. Οφείλεται στην υψηλή συγκέντρωση σακχάρου στο αίμα και αν δεν αντιμετωπισθεί μπορεί να προκαλέσει έλκη και μολύνσεις και σε έσχατο σημείο ακρωτηριασμούς.
Η δράση της οξυγονοοζονοθεραπείας
Η οξυγονοοζονοθεραπεία βελτιώνει την υγεία των ασθενών με διαβήτη τύπου 2 γιατί το όζον παράγει υπεροξείδιο του υδρογόνου και άλλες ουσίες που ενισχύουν το αντιοξειδωτικό σύστημα του οργανισμού, βελτιώνουν τη λειτουργία των κυττάρων και μειώνουν τις βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο συμβάλει στη μείωση των επιπλοκών της ασθένειας που συνδέονται με οξειδωτικό στρες, μειωμένη παραγωγή αντιοξειδωτικών (όπως GSH) και αυξημένη βλάβη από ελεύθερες ρίζες.
Ειδικότερα η οξυγονο οζονοθεραπεία
Βελτιώνει την οξυγόνωση των ιστών. Το όζον ενισχύει την παροχή οξυγόνου στους ιστούς των διαβητικών, οι οποίοι συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω αγγειοπάθειας, μειώνοντας τον κίνδυνο επιπλοκών, όπως τα διαβητικά έλκη.
Δρα αντιοξειδωτικά. Ενεργοποιεί το αντιοξειδωτικό σύστημα του οργανισμού, μειώνοντας το οξειδωτικό στρες, το οποίο είναι υψηλό σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 και προκαλεί βλάβες σε αγγεία και νεύρα.
Ενισχύει της ανοσολογική απόκριση. Βελτιώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού, συμβάλλοντας στην πρόληψη ή θεραπεία λοιμώξεων συχνή επιπλοκή στον διαβήτη.
Συμβάλει στην επούλωση πληγών. Βελτιώνει την κυκλοφορία και έχει αντιμικροβιακή δράση, με αποτέλεσμα να λειτουργεί θετικά στην επούλωση διαβητικών ελκών.
Περιορίζει τη φλεγμονή. Την προκαλούν επιπλοκές όπως η νευροπάθεια ή η αμφιβληστροειδοπάθεια.
Ρυθμίζει τον μεταβολισμό. Μπορεί να βελτιώσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και να συμβάλει στη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης.
Η οξυγονο-οζονοθεραπεία είναι ασφαλής και αποτελεσματική συμπληρωματική θεραπευτική προσέγγιση η οποία λειτουργεί συνδυαστικά με την αγωγή του ασθενή με διαβήτη τύπου 2.
Η μέθοδος της μεγάλης αυτομετάγγισης είναι απλή και ανώδυνη. Λάμβάνεται μια μικρή ποσότητα από το αίμα του θεραπευόμενου η οποία εμπλουτίζεται με ιατρικό οξυγόνο και επαναχορηγείται στον οργανισμό. Εφαρμόζεται στο ιατρείο εξειδικευμένων ιατρών, διαρκεί μόνο 15 λεπτά και ο θεραπευόμενος επιστρέφει αμέσως στις δραστηριότητές του. Δεν προκαλεί αλλεργίες ή παρενέργειες.
Το ιατρικό οξυγόνο είναι συμπληρωματική θεραπεία ευρέως διαδεδομένη στην Ευρώπη, αναγνωρίζεται από το ΕΣΥ με ΦΕΚ(157/91) και τον ΕΟΠΠΥ για τη χρήση του σε ιατρικές πράξεις διαφόρων ειδικοτήτων. Το ΚΕΣΥ (Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας) στις 29-8-2014 με ΑΔΑ 7Γ10Θ-Θ78 και αρ.πρωτ.Υ4α οικ.75108 εντάσσει στις ιατρικές πράξεις τη μέθοδο της μεγάλης και μικρής αυτομετάγγισης όπως και τις ενδομυικές και ενδαρθρικές εγχύσεις.