Όσοι ζούμε σε πόλεις ή μακριά από ακτές στις οποίες επιτρέπεται η κολύμβηση επιλέγουμε να δροσιστούμε σε μία πισίνα. Ας το κάνουμε όμως με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια.
– Αποφύγουμε πισίνες που απολυμαίνονται μόνο με χλώριο που είναι καυστικό για το δέρμα και επιβαρύνει μάτια και αναπνευστικό σύστημα. Πλέον οι πισίνες καθαρίζονται με όζον, βρώμιο και άλλους τρόπους. Βέβαια, ένα ποσοστό χλωρίου, αντίστοιχο με αυτό του πόσιμου νερού είναι απαραίτητο για το 100% της απολύμανσης: οι συνδυαστικές μέθοδοι προσφέρουν καλύτερη κάλυψη.
– Το νερό της πισίνας πρέπει να ανακυκλοφορεί συχνά και να γίνονται δειγματοληψίες, στις οποίες έχουν άμεση πρόσβαση όσοι χρησιμοποιούν την πισίνα.
– Δεν μπαίνουμε σε πισίνα αν έχουμε άσθμα ή αν έχουμε πιει αλκοόλ. Κολυμπάμε τουλάχιστον δυόμιση ώρες μετά την κατανάλωση φαγητού.
– Δεν χρησιμοποιούμε αντηλιακό και προϊόντα μακιγιάζ πριν μπούμε στην πισίνα.
– Δεν επιχειρούμε βουτιές από ύψος αν δεν εξετάσουμε προσεκτικά το βάθος στο σημείο που θα πέσουμε: είναι πολύ εύκολο να τραυματισθούμε.
– Αν η πισίνα είναι κλειστή η ατμόσφαιρα δεν πρέπει να είναι αποπνικτική, με πολύ ζέστη, αναθυμιάσεις και έντονη μυρωδιά χλωρίου. Ο κακός εξαερισμός μεταδίδει στο χώρο μικρόβια.
– Βρέχουμε τα μαλλιά και το σώμα μας με μη-χλωριούχο νερό πριν την κολύμβηση για να περιοριστεί η ποσότητα χλωρίου που θα απορροφήσουν. Ξαναρίχνουμε νερό αρκετές φορές για να προστατευθούμε.
– Τα ανθρώπινα απόβλητα μεταφέρονται στο νερό της πισίνας εάν δεν έχουμε κάνει ντους με σαπούνι πριν βουτήξουμε, ακόμη και οι πολύ μικρές ποσότητες: κάθε είδος λοίμωξης μπορεί να μεταδοθεί πολύ εύκολα.
– Χρησιμοποιούμε ειδικό σκουφάκι κολύμβησης για να προστατεύσουμε τα μαλλιά μας από το χλώριο και τα μικρόβια της πισίνας.
– Αν φοράμε αναγκαστικά φακούς επαφής έχουμε μαζί μας ενυδατικά υγρά και κολλύριο για να μην ερεθιστούν τα μάτια από τα χημικά. Ιδανικά χρησιμοποιούμε ημερήσιους φακούς που πετάμε μετά την κολύμβηση.
– Βάζουμε λίγες κουταλιές ξύδι στο πλυντήριο όταν πλένουμε τα ρούχα που ήρθαν σε επαφή με τα χημικά της πισίνας: έτσι τα εμποδίζουμε να απορροφήσουν το χλώριο.
– Αποφεύγουμε να κολυμπήσουμε στην πισίνα σε ώρα αιχμής: οι έγκυες καλό είναι να την αποφεύγουν.
– Αποφεύγουμε τις πισίνες αν έχουμε ευαισθησία σε δερματικές παθήσεις. Αν και οι ψευδομονάδες – που προκαλούν δερματίτιδες με εξανθήματα και φαγούρα – εξουδετερώνονται από το χλώριο, μπορεί να επιβιώσουν αν το νερό είναι ζεστό ή αν η χλωρίωση δεν είναι επαρκής. Τα συμπτώματα είναι εντονότερα στα σημεία που το μαγιό καλύπτει το σώμα, καθώς εκεί το νερό ακουμπά για περισσότερη ώρα στο δέρμα.
– Από το ουρικό οξύ των ούρων και από το χλώριο, παράγεται ένα τοξικό υποπροϊόν, το χλωριούχο κυανογόνο, το οποίο μέσω της εισπνοής μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε πνεύμονες, καρδιά και κεντρικό νευρικό σύστημα. Περίπου το 93% του ουρικού οξέος που ανιχνεύεται στις πισίνες, προέρχεται από τα ανθρώπινα ούρα: και ο ανθρώπινος ιδρώτας συνεισφέρει σε μικρότερο ποσοστό. Το ουρικό οξύ, σε συνδυασμό με το χλώριο, ευθύνεται σε ποσοστ και για ένα άλλο υποπροϊόν στις πισίνες, την τριχλωραμίνη η οποία έχει συνδεθεί με μειωμένη λειτουργία των πνευμόνων , ερεθισμό των ματιών, καταρροή της μύτης, ακόμα και με μερική απώλεια της ακοής.
Μπορούμε να απολαύσουμε την πισίνα λοιπόν, παίρνοντας όμως τις κατάλληλες προφυλάξεις. Καλές βουτιές!
