Ο μεγάλος Ινδός ηγέτης Μαχάτμα Γκάντι περιγράφοντας την κοινωνία που αυτός οραματίστηκε, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι δεν πρέπει να υπάρχει επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.

Είναι προφανές ότι ο λόγος του είναι σήμερα επίκαιρος πιο πολύ από ποτέ. Ένας επιστήμονας χωρίς ηθική δεν εργάζεται για την εξέλιξη.

Σε μία κοινωνία που επαναπροσδιορίζει την ταυτότητα της και αναζητά το χαμένο νόημα αρχών και αξιών, οφείλουμε ως επιστήμονες να ανακτήσουμε την τρωθείσα αξιοπιστία μας, να δημιουργήσουμε την συγκολλητική ουσία που θα μας ενώσει και πάλι με τους συνανθρώπους μας. Και αυτή η συγκολλητική ουσία είναι ο εθελοντισμός.

Για τον λόγο αυτό δημιουργήσαμε την ΑΚΟΣ, που το όνομα της στα αρχαία ελληνικά σημαίνει θεραπεία, που είναι και ο στόχος του λειτουργήματός μας.

Στην ΑΚΟΣ, επιστήμη και εθελοντισμός ενώνουν τις δυνάμεις τους.

Την ονειρευόμαστε σαν ένα γερό σκαρί που με πυξίδα τη διάθεση προσφοράς, φροντίδας και γνώσης στο κοινωνικό σύνολο, θα συμβάλει στην αξιοποίηση των προόδων της ιατρικής επιστήμης, τόσο στο διαγνωστικό και θεραπευτικό επίπεδο, όσο και στον τομέα της εκπαίδευσης, της πρόληψης και της αγωγής υγείας.

Αναζητούμε μια πιο ουσιαστική ηθική στην διαχείριση των θεμάτων της υγείας και επικεντρώνουμε στον αγώνα αντιμετώπισης του καρκίνου. Αγωνιζόμαστε για την εκρίζωση προκαταλήψεων ώστε να επαναπροσδιοριστεί η νόσος ως μία βιολογική πάθηση που θεραπεύεται και όχι ως μια κοινωνική κατάσταση. Είμαστε αποφασισμένοι να βοηθήσουμε στον εκσυγχρονισμό των νοσοκομειακών και άλλων δομών, να συνεισφέρουμε στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των καρκινοπαθών. Να προσφέρουμε εθελοντικά τις υπηρεσίες μας όπου το απαιτούν οι κοινωνικές ανάγκες. Και βέβαια να υποστηρίξουμε ολόθερμα τη δυνατότητα πρόσβασης όλων στην πληροφόρηση, ότι αφορά στον καρκίνο, στην πρόληψη, στη διάγνωση, στη θεραπεία, στην ανακουφιστική φροντίδα αλλά και στην ψυχολογική, συναισθηματική και πρακτική τους υποστήριξη.

Τη δάδα της αγάπης για τον συνάνθρωπο, άναψαν πριν από εμάς εκλεκτές γυναίκες – Ελένη Βασιλάτου – Κοσμίδη, Μαρία Συνοδινού – Μενεγάκη, Μαρία Τρυφωνίδου, Αιμιλία Τσίρου – τις οποίες και τιμούμε γιατί μας ενέπνευσαν με το έργο τους και την ανιδιοτελή προσφορά τους.

Γυναίκες σύμβολα, πρωταγωνίστριες, σε πολλούς τομείς της ζωής, που ένωσαν τις δυνάμεις τους και για πάνω από 30 χρόνια λειτουργούν υποδειγματικά στον ευαίσθητο χώρο της παιδιατρικής ογκολογίας καταγράφοντας νίκες στη βελτίωση των συνθηκών και της ποιότητας των θεραπευτικών μεθόδων, δημιουργώντας συνθήκες εφάμιλλες των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κέντρων.

Με φάρο το δικό τους παράδειγμα – και επιθυμώντας άμεσα να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις- προχωρούμε στη δημιουργία ενός δικτύου παρακολούθησης αποθεραπευμένων ενηλίκων, που έτυχε να νοσήσουν από καρκίνο στη παιδική ή εφηβική ηλικία, και απευθύνουμε ανοιχτή πρόσκληση σε κάθε επιστήμονα που θέλει να συμβάλει.

Στόχος του δικτύου είναι η εξειδικευμένη και στοχευμένη παρακολούθηση των παιδιών που αποθεραπεύτηκαν και προχώρησαν στη ζωή. Θα λειτουργήσει στο πλαίσιο του Συλλόγου «Κύτταρο».

Το δίκτυο εθελοντών διαθέτει ήδη τους γιατρούς της «ΑΚΟΣ», και πλαισιώνεται από ακόμη 20 εθελοντές γιατρούς.

Η πορεία της προσπάθειας θα αποτυπώνεται στο Ημερολόγιο Αποθεραπείας, ένα συνοδευτικό βιβλιάριο μεταθεραπευτικής παρακολούθησης του νέου που νόσησε στο παρελθόν.

Κι επειδή στην ΑΚΟΣ αγαπάμε τους συμβολισμούς, νομίζω ότι το βραχιόλι με το οποίο θα ενώσουμε τις δυνάμεις μας, εθελοντές γιατροί και αποθεραπευμένοι νέοι, σηματοδοτεί την αρχή μίας προσπάθειας που ευχόμαστε να δώσει σύντομα γόνιμους καρπούς.

Το βραχιόλι – φιλοτεχνημένο ειδικά για την περίσταση από τη «Βαβυλωνία», έχει μία ασημένια πλακέτα που συμβολίζει τη γέφυρα που μας ενώνει, τους εθελοντές γιατρούς με τους αποθεραπευμένους νέους. Το πορτοκαλί χρώμα του και το χάραγμά του παραπέμπουν στο σύμβολο του «Κυττάρου» και θα μας θυμίζουν τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε.

Κι αν ξεκίνησα την ομιλία μου με τον Γκάντι θα ήθελα να δανειστώ για το τέλος τη ρήση ενός Έλληνα φιλοσόφου, του Πλάτωνα.

«Πᾶ­σά τε ἐ­πι­στή­μη χω­ρι­ζο­μέ­νη δι­και­ο­σύ­νης καὶ τῆς ἄλ­λης ἀ­ρε­τῆς πα­νουρ­γί­α, οὐ σο­φί­α φα­ί­νε­ται».

Σας απλώνουμε λοιπόν το χέρι και σας καλούμε να μοιραστούμε το ίδιο όνειρο. Οι κυρίες τις οποίες τιμούμε δείχνουν το δρόμο…