Μπορεί για ένα μήνα να βάφουμε ροζ τους τοίχους μας στο facebook, να φοράμε ροζ κορδέλες και βραχιόλια – και αυτό είναι πολύ σπουδαίο, καθώς έτσι, δηλώνουμε την συμπαράστασή μας στις εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες που κάθε χρόνο νοσούν από τον καρκίνο του μαστού και, παράλληλα, συμμετέχουμε σε μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης με στόχο, τον επόμενο χρόνο τουλάχιστον, να νοσήσουν λιγότερες.
Όμως, δεν μοιάζει να είναι αρκετό για να ανατρέψει την πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία, ο αριθμός των γυναικών που παίρνουν το μήνυμα και μπαίνουν στην πολύτιμη διαδικασία της συστηματικής παρακολούθησης του στήθους τους, παραμένει ακόμη ανησυχητικά χαμηλός.
Όλες φοβόμαστε – κι αυτό είναι ανθρώπινο. Φοβόμαστε αυτό που ΔΕΝ γνωρίζουμε, δηλαδή, τι μπορεί να σημαίνει για τη ζωή μας η εμφάνιση ενός καρκίνου, αλλά φοβόμαστε συχνά και αυτό που βλέπουμε (άρα, νομίζουμε ότι γνωρίζουμε): τα χλωμά πρόσωπα και τα χωρίς μαλλιά κεφάλια των γυναικών που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία ή τα σημάδια από τα χειρουργεία και τις ακτινοβολίες… Ο φόβος είναι κατανοητός, ειδικά για μια ασθένεια που ακόμη και σήμερα χαρακτηρίζεται «επάρατη». Τι κρίμα, αλήθεια, να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θεωρούν «καταραμένο» τον καρκίνο και πόσο άδικο για όσους πάσχουν από αυτόν…
Γιατί, αν μιλήσετε με τις νικήτριες στη μάχη με τον καρκίνο του μαστού –και είναι, πια, πάρα πολλές- θα ακούσετε μια λίγο διαφορετική εκδοχή σχετικά με το φόβο. Που είναι κατανοητός, αλλά δεν πρέπει ποτέ να μας εμποδίζει να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα ή, πόσω μάλλον, να γλυτώσουμε τη ζωή μας.
Αν μιλήσετε λοιπόν με αυτές τις γυναίκες, θα σας πουν ότι η χημειοθεραπεία και οι ακτινοβολίες έχουν βέβαια τις δυσκολίες τους –πολύ μικρότερες από αυτές που ίσως φαντάζεστε- αλλά περνούν γρήγορα και ξεχνιούνται οριστικά. Ο οργανισμός συνέρχεται σε μερικές εβδομάδες μετά το τέλος των θεραπειών, τα μαλλιά ξαναφυτρώνουν, τα σημάδια στο σώμα επουλώνονται. Οι πιο τυχερές, εκείνες δηλαδή που ήταν τόσο «επιμελείς» με την παρακολούθηση της υγείας τους ώστε ο καρκίνος να διαγνωστεί σε πρώιμο στάδιο, μπορεί και να μην έκαναν τίποτε από όλα αυτά και να παίρνουν, απλώς, ένα χάπι. Η πρόοδος της ιατρικής είναι συγκλονιστική και οι σημερινοί τρόποι αντιμετώπισης, τόσο της ίδιας της ασθένειας όσο και των παρενεργειών της, δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν. Αν κάποτε είχε νοσήσει μια φίλη ή συγγενής σας, μην κάνετε σύγκριση με την εμπειρία της. Και μην κολλάτε τη μύτη σας στο «τζάμι» του τρόμου: ΑΝ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΕΙ ΕΓΚΑΙΡΑ, ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ. Κρατήστε αυτή τη φράση στο μυαλό σας, μιλήστε με τις λαμπερές, αισιόδοξες, υπέροχες γυναίκες που τον έχουν ξεπεράσει και μην επιτρέψετε σε κανένα φόβο και σε καμία δοξασία να επέμβει στο δικαίωμά σας για μια ζωή γεμάτη υγεία. Κλείστε, απλώς, ΣΗΜΕΡΑ ραντεβού με το γιατρό σας!
